Over Mamba-mentaliteit (2023)

~ Kobe Bryant was een van mijn favoriete atleten. Ik ben zeker niet de enige. "The Black Mamba" was over de hele wereld geliefd, niet alleen vanwege zijn spel op het veld, maar ook vanwege zijn stijl en die van hemmentaliteit. Kobe was vergelijkbaar met Michael Jordan, die door velen wordt beschouwd als de beste basketballer aller tijden - zo niet de beste atleet ooit - niet alleen vanwege zijn vergelijkbare grootte en spel (1,85 meter schietende bewakers, hoge scorers, vergrendelde verdedigers, onstuitbare fadeaway-jumper, enz.), maar ook vanwege zijn onverschrokkenheid, zijn onverzettelijke drang om te winnen en zichzelf te verbeteren, en zijn allesverslindende obsessie om de beste te zijn om het ooit te doen. Zijn Airness belichaamde dergelijke eigenschappen. deed Kobe.

Kobe Bryant en zijn dochter, Gianna, stierven beiden tragisch op 26 januari 2020, samen met 7 andere personen bij een helikoptercrash in Calabasas, Californië. Hij was 41, zij was 13.

Het is onwerkelijk en ongelooflijk bedroevend om dit verlies te overwegen. In de jaren na Kobe’s pensionering in 2016 heb ik hier en daar interviews gezien waarin hij stoutmoedig volhield dat hij wilde dat de volgende 20 jaar van zijn levenmeerimpactvol enmeerlegendarisch dan de voorgaande 20 jaar, waarin hij een Hall of Fame-carrière uitbouwde in de NBA, legioenen fans over de hele wereld genereerde en een mentaliteit en werkethiek creëerde die vrijwel iedereen in de sport tot op de dag van vandaag probeert na te bootsen. Ambitieus. Klassieke Kobe. Gianna Bryant, zijn middelste dochter, trad in zijn voetsporen en begon van basketbal de focus van haar jonge leven te maken. Onnodig te zeggen dat ze allebei te vroeg van deze wereld zijn verdwenen. Rust zacht voor hen, en voor alle levens die verloren zijn gegaan bij het ongeval.

Om hen te eren, wilde ik schrijven over de ‘Mamba Mentality’ en depijlerswat het met zich meebrengt, zoals beschreven door de heer Bryant zelf. DeMamba-mentaliteitis de zelfbenoemde persoonlijke filosofie van Kobe, waarin zijn arbeidsethos en zijn gedrevenheid, zowel op als naast het veld, worden beschreven. Halverwege zijn carrière werd zijn primaire bijnaam bekend alsDe zwarte mamba, zo genoemd naar aechte slang met een extreem dodelijk gif. Basketbal is altijd mijn favoriete sport geweest om naar te kijken en te spelen, en Kobe is altijd een van mijn favoriete spelers geweest. Dit schrijven is bedoeld om de componenten van deze legendarische mentaliteit zelf beter te begrijpen, en om te proberen deze in 2020 verder te brengen in mijn eigen leven en werk.

Kobe geloofde dat ware grootsheid voortkwam uit de inspiratie van anderen om groots te zijn, om hun passies met een unieke focus te volgen. Hij was het type speler en man om het goede voorbeeld te geven. Hij liet alles op de grond liggen. De ultieme concurrent, Kobe deed er alles aan om zijn droom na te streven om de beste speler aller tijden te worden. Alle sportclichés waar mensen over praten, die coaches allerlei soorten spelers proberen in te boren (de eerste in de sportschool, de laatste eruit, enz.) — Kobe Bryantleefde ze uit. Dit is het ethos van The Mamba Mentality. Het lijdt geen twijfel dat deze pijlers voor toekomstige generaties motivatie en inspiratie zullen blijven bieden voor dergelijke doeleinden; dat doen ze vandaag, gisteren en in de komende dagen, maanden, jaren voor mij.#Mambamentaliteit

1. Wees gepassioneerd
2. Wees obsessief
3. Wees meedogenloos
4. Wees veerkrachtig
5. Wees onbevreesd

Al op jonge leeftijd stelde Kobe zijn lot vast: hij zou de beste basketballer ooit worden. Zodra hij wist wat het spel was, en gezien de opvallendheid ervan voor die van zijn voorvaderen (zowel zijn vader als zijn grootvader waren basketballegendes uit Philadelphia), werden de plannen van Kobe er met hartstochtelijke kracht op gezet. We hebben niet allemaal zoveel geluk, of zo vroeg getroffen door de muze van ons lot. Maar de meeste mensen komen uiteindelijk om hun te vindenpassie. Zoeken ernaar wordt verplicht. Men kan alleen 'gepassioneerd zijn' als ze iets doen waar ze gepassioneerd over zijn. Passie is een van die dingen die niet kunnen worden nagebootst of uit hele stof kunnen worden opgebouwd. Passie staat dus voorop in de Mamba-mentaliteit. Of het nu in sport, kunst, ondernemerschap of wat dan ook is, het is noodzakelijk dat de rest van de mentaliteit vast komt te zitten.

Het is gezond verstand: Zijngepassioneerdis absoluut noodzakelijk om het beste uit jezelf naar boven te halen.

Door velen beschouwd als een geleerde van het basketbalspel, was Kobe's geest gelijk aan zijn fysieke talenten. Hoor genoeg verhalen van coaches, teamgenoten en tegenstanders, en je krijgt een compleet beeld van Kobe's buitenaardse inzet om zijn spel te verbeteren. Elke dribbel, elke pump-fake, elke pass, elke vervagende springer, elke verdedigende opdracht, elk plan voor balbezit op het laatste moment - elke manoeuvre binnen Kobe's repertoire is handgemaakt met specifieke ontwerpen en doelstellingen in gedachten. Gedurende zijn hele carrière begon Kobe zijn dagelijkse training om 4 uur 's ochtends. Rote herhalingen van alles, van voetenwerk tot spelmaken, tot zijn gepatenteerde jumpshot, waren lange uren in de sportschool.

Voorbereiding was de sleutel tot zijn grootsheid, net zo goed als zijn aangeboren atletisch vermogen. Volgens zijn eigen woorden was Kobe een atleet van gemiddeld niveau in vergelijking met zijn collega's (die van talent op NBA-niveau, de beste basketbalspelers ter wereld, in een competitie die kleiner en exclusiever is door een bepaalde capaciteit dan andere sportcompetities zoals de NFL of MLB). Kobe was snel, maar niet de snelste; sterk maar lang niet de sterkste; hij kon springen, maar zijn verticaal was niet zo hoog als hedendaagse sterren Vince Carter of Tracy McGrady.

Een van de betere verhalen die ik over Kobe's afkomst heb gehoord, betrof zijn 'kill-lijst' die hij tijdens de middelbare school had gemaakt ... Tijdens zijn junior en senior jaar bestudeerde Kobe de namen op het nationale ranglijstsysteem van basketbalspelers op de middelbare school. Hij zat in de jaren 50 en had natuurlijk een hekel aan zo'n lage ranking. Tijdens het speelcircuit van zijn AAU-team door het hele land wist hij dat hij veel van deze spelers zou tegenkomen. Kobe maakte het tot zijn persoonlijke missie om deze spelers op te sporen en ze op het veld te verslaan. Zijn 'kill-lijst' bevatte elke naam van elke speler voor hem in de ranglijst. Kobe was een spreekwoordelijke 'huurmoordenaar' voordat hij zelfs maar werd opgeroepen.

Verhalen over Kobe's obsessie zijn wijd en zijd in de loop van zijn 20-jarige carrière. Lees er een van de man zelf over zijn rivaliteit met superster Allen Iverson:

Obsessie, door de mentaliteit van Kobe, is goed. Het is natuurlijk. En het is de enige manier waarop iemand kan wordenGeweldigop hun specifieke ambacht. Middelmatigheid komt simpelweg voort uit een gebrek aan inspanning. Alleen door het pad van obsessie te bewandelen, jezelf in de arena van je passie te plaatsen, met al het moeizame en gewetensvolle werk dat gedaan moet worden - in de sportschool, aan het bureau, op het podium - kun je de grootsheid die erin zit, ontsluiten. Zo gaan passie en obsessie hand in hand.

De impliciete woorden van de Mamba voor jou: vind iets om geobsedeerd door te raken.

"Wees onverzettelijk." Dit is hoe Kobe dit attribuut van beschrijftmeedogenloosheid. Geef geen centimeter toe. ‘No easy buckets’ zoals een basketbalcoach zou zeggen. Dit betekent dat u niets weggeeft; maak je tegenstandersverdienenhun punten. Makkelijker gezegd dan gedaan, zeker voor sporters die werken vanuit de beperkingen van lichamelijkheid. Harde verdediging blijven spelen terwijl je de aanval draagt; uw voetenwerk schoon houden en uw handen laag houden als u hondsmoe bent; springen voor elke rebound-mogelijkheid, om elke tegenstander-springer te betwisten - dit is niet mogelijk. Nietelkeen. Spelers in alle sporten, mensen in alle beroepen, ze spelen af. Dit is gewoon een feit. Op een bepaald moment tijdens het spel wordt iedereen moe, traag, lui.

Niet Kobe. Kobe nam geen play-offs. Zijn wedstrijdvuur liet hem niet toe.

(Video) The Mamba Mentality🐍⚡️#motivation #success #mindset #enhancedalphas #shorts

Er is misschien geen manier om dit te kwantificeren en te bewijzen, maar ik zou stellen dat Kobe Bryant ooit de minste acties van een speler in welke sport dan ook heeft genomen. (Ik zou Russell Westbrook als de erfgenaam van een dergelijke titel noemen.)

Een van de meest productieve doelpuntenmakers in de competitie, terwijl hij ook een top tweerichtingsspeler was (vertaling: hij speelde ook een goede verdediging), betekende dat hij eendoel. Zelfs toen Shaq naast hem stond, was Kobe ongetwijfeld het middelpunt van de verdediging van de tegenstander. Teams maakten er hun missie van om hem te stoppen. En hijnog steedszet 30 punten per nacht op. Kobe zorgde ervoor dat de kunst van het scoren er sierlijk eenvoudig uitzag, ondanks dat het allesbehalve was. Gezien zijn atletisch vermogen en toewijding aan de verdediging, kreeg hij ook consequent de taak om de beste speler van het andere team te bewaken. Kobe verbruikte elk moment dat hij op de grond lag energie. En gezien zijn gemiddelden, zijn kampioenschappen en zijn succes tijdens zijn carrière, is het duidelijk dat hij consequent maximale inspanningen deed. Naar mijn mening was de game van Kobe in het hele pantheon van grote NBA-legendes, waaronder MJ en Bron, de meest esthetische om naar te kijken. Hij was de meest creatieve en de meest opwindende.

https://youtu.be/OTTWedyp37o

Dat is tegenwoordig een veel voorkomend refreinKobe heeft 30-puntsspellen eruit laten zien als 50-puntsspellen, en spelers met de gevoeligheden van de moderne NBA, zoals James Harden, doen precies het tegenovergestelde. Kobe's hele spel concentreerde zich op zwaarbevochten, zeer moeilijke mid-range jumpers (beschouwd als inefficiënt in de huidige NBA, vanwege de opkomst van het 3-punts schot als de favoriete aanvalsstrategie). Maar hij was veelzijdig. Kobe kon scoren op elke manier die hij wilde, inclusief drives en 3's, en vanaf de vrije worplijn. Hij zou ook een spelmaker kunnen zijn, gemiddeld ongeveer 5 assists in zijn carrière. Op zijn best was Kobe onbewaakt. In zijn latere jaren, toen hij niet langer kon vertrouwen op zijn atletisch vermogen, steunde hij op zijn techniek, zijn training en zijn obsessieve voorbereiding. En als resultaat, hijnog steedsdomineerde aan beide kanten.

Ongenadig, door leeftijd en blessure nam Kobe geen play-offs of seizoenen. Hij verliet de NBA pas toen zijn lichaam hem eruit dwong. Hij liet alles achter op het veld. Hij gaf zijn teamgenoten, coaches en fans alles wat hij had. Dat is meedogenloosheid. En dat is de derde lading van de Mamba-mentaliteit.

Wauw.Tijd om naar de sportschool te gaan.

https://youtu.be/6PgViorTVqA

Een andere mythische bewering over de carrière van Kobe Bryant is dat hij 'het grootste deel' van zijn carrière op een of andere manier geblesseerd speelde. Blessures komen vaak voor in professionele sporten, en er is natuurlijk een relatieve mate aan de ernst van een blessure. Er zijn catastrofale (VKB, achillespees, samengestelde fracturen), middelmatige (verrekking van de hamstring, gebroken vingers) en zeurende (enkelverstuiking). Tijdens de eerste 15 jaar van zijn carrière had Kobe geen grote verwondingen. Hij speelde de overgrote meerderheid van de reguliere seizoenswedstrijden van zijn team en droeg de lading op diepe runs in de play-offs, waaronder 5 kampioensringen. Gedurende deze tijd speelde hij echter door veel kleine, zeurende, terugkerende verwondingen. Gebroken vingers, gezwollen enkels, verstuikte schouders, knieën, polsen, enz. Hij speelde er doorheen, hij won kampioenschappen terwijl ze hem ziek maakten.

Pas in het seizoen 2013-2014 miste Kobe veel tijd vanwege een catastrofale blessure aan zijn achillespees. Beschouwd als de ergste soort blessure die een atleet kan oplopen, en op 35-jarige leeftijd schopte Kobe zijn lichaam in overdrive om ervan terug te komen. En dat deed hij. Kobe speelde nog twee seizoenen in de NBA, en dat deed hij met succes, ondanks leeftijd en blessures die hem uiteindelijk zo uitputten dat hij met pensioen ging. Door zijn veerkracht op het veld werd zijn carrière van 20 seizoenen (18 keer all star) een van de meest illustere spelers ooit.

van Kobeweerstandleverde hem de kansen op om continu aan zijn vak te werken, om seizoen na seizoen beter te worden, om de beste in de competitie te zijn op verschillende punten van de tijdperken waarin hij speelde, en uiteindelijk om eenlegende. Kobe's nummers 8 en 24 zijn al met pensioen; hij zal een eerste stemronde Hall of Famer zijn; velen die naar hem keken of met of tegen hem speelden, zullen hem voor altijd debeste. Kobe's plaats in de geschiedenis was lang geleden veiliggesteld.

Ondanks al zijn onderscheidingen en respect in de NBA en de wereld, was Kobe Bryant geen man zonder fouten. Zijn borderline sociopathische wil om te winnen en eindeloos te trainen leverde hem in de loop der jaren enkele vijanden op in zijn Laker-teams (om nog maar te zwijgen van de media, en zijn vete met Shaquille O'Neal). Toen zijn teams aan het verliezen waren, werd Kobe naar verluidt een pestkop tijdens de training, waarbij hij spelers duwde, zacht noemde en een allround klootzak was in een poging ze harder te maken. Of dergelijke tactieken puur ter wille van de verbetering van zijn teamgenoten waren, of een onderdeel waren van een machtsmisbruik van een speler die dronken was van zijn eigen mythe, is niet helemaal waarneembaar.

Het meest beruchte was dat Kobe in 2003 werd gearresteerd en beschuldigd van het seksueel misbruiken van een vrouw in een kuuroord in Colorado, waar hij de volgende dag geopereerd zou worden. Aanvankelijk ontkende hij het, maar de zaak werd later geseponeerd en een civiele zaak werd buitengerechtelijk beslecht, waarvoor Bryant zich moest verontschuldigen. In zijn verontschuldiging beweerde hij dat hoewel hij dacht dat de ontmoeting consensueel was, hij tijdens de ontdekking en getuigenis leerde dat de jonge vrouw dat niet deed.

In de nasleep van het incident verloor Bryant wat sponsoring en raakte zijn reputatie in de competitie aangetast. Gehekeld voor de daad, terecht, alleen met berouw en tijd herstelde Kobe's reputatie. In de daaropvolgende jaren van zijn carrière leek er een duidelijke verschuiving te zijn in Kobe's niveau van leiderschap en mentorschap naar zijn teamgenoten en andere spelers in de competitie (D-wade, LeBron, Kyrie, Kawhi). Kobe's vrouw, Vanessa, bleef bij hem en hij verwekte vervolgens vier kinderen bij haar. Door elk interview en elke anekdote die de man heeft verteld, bood het vaderschap van zijn meisjes de meeste vreugde in zijn leven, zelfs buiten basketbal. Kobe's leven op en naast de baan leek zich te stabiliseren en te verbeteren in de jaren voorafgaand aan zijn pensionering in 2016.

Voor veel mensen sluit de beschuldiging van aanranding in 2003 het boek over Kobe, betreffende hun steun aan een persoon die verantwoordelijk is voor een dergelijke daad. En wie kan het hen kwalijk nemen? Aanranding is duidelijk laakbaar en de potentiële schade die hij de jonge vrouw op lange termijn heeft toegebracht, of hij het nu beseft of niet, kan niet over het hoofd worden gezien. Hij is niet vrijgesteld van het betalen van de gevolgen van zijn acties, van de persoon die hij heeft geschaad of in de publieke belangstelling. In het geval van Kobe is mijn mening zeker niet de bedoeling om simpelweg te vergeven en te vergeten, maar in plaats daarvan na te denken over hoe iemand kan terugkeren van zijn grootste fout en een positieve bijdrage kan blijven leveren, in en buiten het door hem gekozen beroep, met zijn gezin, en met hun fans behouden of verloren. Er is een complexe wisselwerking tussen wat Kobe Bryant zou kunnen symboliseren voor vrouwen die zelf seksueel geweld hebben meegemaakt en wat Kobe Bryant betekent voor kinderen die naar hem opkijken als een held, of die naast hem zijn opgegroeid en basketbal tot een integraal onderdeel van hun leven hebben gemaakt. hun eigen leven of code.

Zoals iedereen al weet, is Kobe geen man zonder fouten, en niets mag worden weggelaten bij de beoordeling van het leven en de impact van de man, goed of slecht. Als ik het heb over de levenden of de doden, geloof ik dat het belangrijk is om de waarheid in zijn geheel te vertellen. Laat de lezers en luisteraars en iedereen die zich bezighoudt met het leven van de man in kwestie zelf de betekenis en impact van die heelheid beoordelen.

(Video) THE REAL MAMBA MENTALITY - Motivation Video

Phil Jackson, de legendarische coach van beide transcendente shooting guards, zei in een van zijn boeken dat de eerste woorden van een jonge Kobe tot legende en de speler die hij het liefst wilde zijn, Michael Jordan, waren:

'Je weet dat ik je een op een een schop onder je kont kan geven.”

https://youtu.be/JnB9bvud6IU

Wees onbevreesd. Dit is het laatste onderdeel van de Mamba-mentaliteit. In de woorden van Kobe betekent het dat je je angsten moet steunen in plaats van ervoor weg te rennen. Deze filosofie lokt een omarming van angst uit, omdat de aanwezigheid van angst een soort groei aan de andere kant ervan belooft.

~Wat betekent het om onbevreesd te zijn?
“De grootste angst waarmee we worden geconfronteerd, zijn wijzelf. We hebben allemaal dromen en het is soms heel eng om de droom die je hebt te accepteren. En het is nog enger om te zeggen 'ik wil dat.' Het is eng. Omdat je bang bent dat als je je hart en ziel erin stopt en je faalt, hoe ga je dan over jezelf denken? Dus onbevreesd zijn betekent jezelf daar buiten zetten, enervoor gaan, maakt niet uit wat. Ga ervoor. Niet voor iemand anders, maarvoor jezelf.”

Kobe is misschien wel het toonbeeld van persoonlijke onbevreesdheid in de sport.Hij heeft meer schoten gemist dan wie dan ook in de geschiedenis van de NBA. Hij heeft in de laatste seconde meer winnende of verliezende schoten geschoten dan wie dan ook. Het niveau van vrijmoedigheid waarmee hij speelde, de schoten, dribbels, passen die hij probeerde, tot fortuin of mislukking, is verbazingwekkend en ongekend. Hij heeft alles geprobeerd, hij heeft zich op alles voorbereid. Ongeacht de kansen, of zijn persoonlijke verwondingen of tekortkomingen, Kobe bleef schieten. En het maakt niet uit of degene naar binnen ging, hij zou het doenblijf schietende volgende, en de volgende daarna. Voor mij is continue en maximale inspanning bij mislukking een even goed voorbeeld vanonbevreesdheidals al het andere. Bekijk enkele van Kobe's games voor een inleiding over zo'n voorbeeldig onbevreesd spel.

https://youtu.be/o9NILK4OXpo

Om de onbevreesde aard van de Mamba-mentaliteit te belichamen, moet je volharden ondanks een nederlaag. Blijf foto's maken. Blijf 'Kobe!' roepen in het aangezicht van je springende tegenstanders die zo wanhopig proberen je fadeaway-schot te blokkeren. Blijf doorgaan, zelfs als je een L neemt. Dit is het sluitstuk van de Mamba-mentaliteit en zeker iets om te onthouden als je kijkt naar je carrière, je passies en je relaties.

https://youtu.be/nVfznpneJ7Y

https://youtu.be/9AJresgcDjg

https://youtu.be/Da-v4--Qn0U

"Succes is het vermogen om je passie te gebruiken om iemand anders te helpen hun passie te ontdekken."

~Kobe Bryant

Dus hier is The Mamba Mentality in het kort: Weesgepassioneerdover jouwobsessie,ongenadigin je streven ernaar,veerkrachtigtot eventuele tegenslagen, enonbevreesdin de richting van zijn voortdurende onderneming.

Rust zacht, Kobe & Gianna. Weg maar nooit vergeten. ~