Beginnersgids voor Polaroid: Deel I (Integraal) door Phil Shen

Gepost doorBellamy|17 april 2013|Cameragek,Recensies|14|

Beginnersgids voor Polaroid: Deel I (Integraal) door Phil Shen

Phil Shen heeft onlangs contact opgenomen met JCH over een bijdrage aan de site. En toen ik hem vroeg wat hij wilde delen, was het een gids voor polaroidcamera's. Nou, dat is iets dat ik wil lezen, en ik hoop dat jij dat ook doet.

Je hebt online een aantal coole polaroidfoto's gezien en je vraagt je af hoe je kunt beginnen met experimenteren met de magie van instantfilm. Ik raakte verslaafd toen ik zag dat er een aantal fantastische, rauwe portretten werden gemaakt met polaroidcamera's. Hier zal ik de snelste en eenvoudigste manieren opsommen om te beginnen met het maken van je eigen analoge souvenirs.

De polaroidcamera's die vandaag de dag nog steeds bruikbaar zijn, zijn onderverdeeld in twee categorieën: de integrale route of de lostrekroute. Eerst zal ik me concentreren op de integrale route, omdat dat voor de meeste mensen de toegangspoort tot polaroidverslaving is.

Integrale film
De meeste mensen denken tegenwoordig aan integrale filmcamera's als ze aan 'Polaroid' denken. Het is de klassieke, gevarieerde verzameling camera's die een foto vanaf de voorkant uitwerpen nadat je een foto hebt gemaakt (je kunt deze foto's nog steeds overal in sommige restaurants zien). Integrale film integreert de ontwikkelings- en fixeerchemicaliën in elk afzonderlijk filmblad. Van 1972 tot 2008 vervaardigde Polaroid integrale film voor hun camera's. Sindsdien zijn de geweldige mensen van deOnmogelijk projecthebben de mantel op zich genomen en hun eigen films uitgebracht die compatibel zijn met Polaroid-camera's.

In wezen vallen drie categorieën camera's onder de integrale paraplu. De eerste camera die ik ga bespreken is een van de gemakkelijkste en goedkoopste manieren om Polaroid-magie te maken.

Camera's uit de 600-serie
De camera's uit de 600-serie, genoemd naar de 600-film die ze gebruikten, bestaan meestal uit camera's met een plastic behuizing en een opvouwbare flitser. Deze camera's zijn overal op uw plaatselijke rommelmarkt of kringloopwinkel te vinden, en ze zijn erg goedkoop. Regelmatig vinden we One Step Polaroid-camera's voor $ 5 of minder op onze rommelmarkten.

De One Step is een prima startpunt voor een oude instantcamera. De One Step Close Up-varianten bevatten ingebouwde close-uplenzen – slechts een plastic lens die voor de hoofdlens schuift – waarmee je tot op een halve meter scherp kunt stellen, vergeleken met de standaard één meter van de meeste Polaroids.

De Impossible Project-film die ik aanbeveel te gebruiken met dit soort camera's heet PX 680. Na vele iteraties en experimenten is hun nieuwste reeks films veel gemakkelijker te gebruiken en leveren ze bemoedigende resultaten op. Zorg ervoor dat u de nieuwste generatie Color Protection-film aanschaft; ze zijn meer vergevingsgezind als het gaat om onmiddellijke bescherming tegen licht nadat de film is belicht en uitgeworpen (het Impossible Project heeft geweldige instructies over het gebruik van hun films).

Links: Polaroid One Step 600 Flitser Close-Up en Polaroid Sun 600.

Rechts: De One Step close-uplens

Gefotografeerd met een Polaroid One Step Flash Close-Up met Polaroid 600 film

SX-70 camera's

Als je professionelere resultaten wilt behalen met integrale film, dan is de legendarische SX-70 de juiste keuze (bekijk ditEames-videoecht verslaafd raken). De originele integrale camera van Polaroid, gebouwd tussen 1972 en 1981, is een verzamelobject dat veel meer zal kosten dan een camera uit de 600-serie. Ze zijn het waard.

De SX-70 is een opvouwbare spiegelreflexcamera, dus je compositie is perfect en met een scherpstelling tot 10 inch kun je veel strakkere portretten maken. Polaroid heeft vele varianten van de SX-70 uitgebracht; latere iteraties hadden moderne gemakken als autofocus, en varianten met plastic behuizing gebruikten ook de SX-70 of latere Time-Zero-film. Maar de originele bruinleren SX-70 is iets moois.

Impossible Project PX 70-film werkt uitstekend met SX-70's en elke oudere plastic polaroidcamera, die een geweldige vintage look heeft. Als je meer van functioneel fotograferen houdt dan van verzamelen, raad ik je aan om te beginnen met de 600 camera's of mijn eerste keuze, de Spectra-lijn (lees verder voor mijn mening hierover). De meeste modellen hebben ingebouwde flitsers en meer functies, en omdat 600- of Spectra-camera's overvloediger en goedkoper zijn dan SX-70's, zul je je niet al te beroerd voelen als je er een laat vallen.

Van links naar rechts: Polaroid OneStep, Polaroid SX-70, Polaroid SX-70 Autofocus

Links: SX-70 autofocus met Impossible Project PX 70 kleurbeschermingsfilm

Rechts: SX-70 Autofocus met verlopen Polaroid 600 film

Spectra-camera's

De Polaroid Spectra, de laatste categorie integrale camera's, wordt vaak vergeten in de shuffle, en ik weet niet zeker waarom. Spectra-camera's zijn de afgelopen jaren mijn persoonlijke favoriete polaroids geweest. Het zijn geweldige camera's, veel betaalbaarder dan SX-70-camera's, en ze produceren prachtige beelden. Spectra-camera's zijn mijn eerste keuze om met Polaroid te beginnen.

Spectra-camera's, gebouwd begin jaren tachtig, zijn zeer duurzaam, draagbaar en compact, met de modernere details waaraan we gewend zijn geraakt. Het standaard Spectra-model heeft autofocus tot op een halve meter afstand, een LCD-display in de zoeker dat de afstand aangeeft, een zelfontspanner, een statiefaansluiting en een optie om de flitser uit te schakelen. De Spectra leverde ook een scherpere lens dan je standaard 600-camera.

U kunt zelfs de zelfontspanner gebruiken om meervoudige belichtingen te maken. Wanneer u de zelfontspannerschakelaar omdraait, wordt de sluiter na ongeveer 12 seconden geactiveerd, maar wordt de film niet uitgeworpen tenzij u de schakelaar terugdraait. Sluit eerst de camera, zet vervolgens de schakelaar terug naar de oorspronkelijke positie, open de camera weer, maak de tweede belichting, de film wordt uitgeworpen en je hebt een dubbele belichting.

Spectra (of Image) film is door Polaroid ontwikkeld als alternatief voor 600 film. In plaats van een vierkant beeld geeft Spectra je een breder, meer rechthoekig beeldoppervlak van 9,2 x 7,3 cm, waardoor je de vrijheid hebt om met verschillende uitsneden te experimenteren. En godzijdank maakt The Impossible Project een film van het Spectra-type, PZ 680!

Allemaal opgenomen met een Polaroid Spectra op verlopen Polaroid Spectra-film.

Geheime tip

Integrale camera's hadden geen batterijen; de batterijen waren zelf in de cartridge ingebouwd. Wanneer u klaar bent met uw eerste partij integrale film, bewaart u de cartridge om als testcartridge te gebruiken. De volgende keer dat u op zoek gaat naar polaroidcamera's, moet u een gebruikte cartridge bij u hebben om er zeker van te zijn dat de camera's die u vindt nog steeds werken. Plaats gewoon de cartridge en druk op de sluiter om er zeker van te zijn dat deze klaar is om te gebruiken.

Laatste gedachten

Spontaniteit is het echte plezier achter polaroidcamera's: je weet nooit precies wat je gaat krijgen.

Integrale films zijn een geweldige manier om met Polaroid te beginnen. Je drukt op de sluiter, de film wordt uitgeworpen en het plezier begint als je een beeld op magische wijze ziet verschijnen. Geen gedoe, geen rommel. Er is iets geweldigs aan het in je hand houden van een echte print!

Ik was er kapot van toen Polaroid in 2008 aankondigde dat het zou stoppen met de productie van film, dus bewaarde ik zoveel mogelijk dozen met Polaroid-film. Begin april 2013 belichtte ik mijn laatste echte, verlopen polaroidfoto.

Ik kijk ernaar uit om mijn experimenten met polaroidcamera's voort te zetten met de nieuwe generatie films van het Impossible-team. Je krijgt misschien niet dezelfde resultaten met de originele Polaroid-film als je in sommige van de bovenstaande voorbeelden ziet, maar Impossible Project-films worden elk jaar beter en beter, en het geeft iedereen de kans om deze geweldige camera's te blijven gebruiken.

Deel II

In deel II gaan we ver terug in de tijd en bespreken we vintage polaroidcamera's, zoals de landcamera, die de nieuwe Fuji-film uit elkaar halen.

Over de auteur

Bellamy

Camerajager, fotograaf, camera-nerd, Tokyoite en Engelsman, allemaal in één sierlijk kalende verpakking. Ik woon en werk nu 14 jaar in Tokio en het is mijn thuis. Tokio is een paradijs voor camera's en ik ken de geheime plekjes en bijzondere plekken. Laat mij jouw 'camera enabler' zijn.

gerelateerde berichten

30 januari 2015

JCH YOUTUBE-KANAAL: De Zeiss Ikon ZM

13 oktober 2020

Camera-geekery: Mamiya 6

21 november 2019

Kopersgids voor middenformaat Pt.3 – Afstandsmeters

31 maart 2012

14 Opmerkingen

Anton op 17 april 2013 om 18:27 uur
Geweldig artikel!
Ik bezit polaroid 600, land 100 en vandaag heb ik sx-70 gekocht en na het lezen van je artikel ga ik zeker een spectra kopen.
Antwoord
Antonius op 18 april 2013 om 00:52 uur
Ik denk dat het enige dat de auteur niet vermeldt, is dat de Impossible-kleurenfilm niet echt instant is. Het duurt 30 minuten voordat uw beeld zich heeft ontwikkeld. Ik heb een 600 maar zag er niet echt het nut van in om dure film in een goedkope camera te schieten en dan een half uur op beeld te wachten. Geen smet tegen Impossible, ik ben een grote fan van wat ze doen, maar dat is voor mij een deal killer.
Ik raad aan om te wachten op deel 2 van dit artikel: de Fuji peel apart film is goedkoper, sneller en de kwaliteit is exponentieel beter. Ook een aantal hele coole camera's.
Antwoord
- evan op 18 april 2013 om 05:19 uur
  niet alleen de kwestie van de onmiddellijke ontwikkeling, maar er moet worden vermeld dat de onmogelijke projectfilm zeer temperamentvol is – en lichtgevoelig nadat hij is uitgeworpen. de onmogelijke mensen doen er echter behoorlijk goed aan om kopers een overzicht te geven van de ‘kenmerken’ van hun films – ik mis de robuustere aard en snellere ontwikkeling van originele polaroidfilms, hoewel het erop lijkt dat onmogelijk heeft gewerkt om hun producten elke ronde te verbeteren.
  Antwoord
cideroog op 18 april 2013 om 04:47 uur
Hartelijk dank voor dit artikel en ik kijk erg uit naar deel 2.
Antwoord
Darren op 18 april 2013 om 07:44 uur
Ik vind de Spectra geweldig! Vooral de dubbele belichtingen. Ik begin het echter nog maar net weer te gebruiken – voor die prijs kan ik niet echt naar believen fotograferen…
Antwoord
Jason op 18 april 2013 om 8.50 uur
Ik ben dol op mijn polaroid 110B landcamera. Ik heb het onlangs gebruikt op een bruiloft van een vriend (hoewel er geen foto's van te zien zijn omdat ik alle foto's heb weggegeven). Het stond enige tijd geleden ook op deze website (#384). Toegegeven, buiten bruiloften gebruik ik hem vooral voor 4×5 film.
Antwoord
Steven op 18 april 2013 om 15:51 uur
leuk artikel. ik geef veel de voorkeur aan Fuji Instax, alleen omdat ik niet de beste resultaten heb behaald, zelfs niet met de nieuwe, onmogelijke projectfilms. Als ze het nog verder kunnen verbeteren, zou ik het graag kopen en erop schieten. het is jammer dat polaroid geen film meer maakt.
Antwoord
Brian op 18 april 2013 om 20:21 uur
Je bent de spiegelreflexcamera 680/690 vergeten! Een van de beste integrale camera's, het is een spiegelreflexcamera gemodelleerd zoals de SX-70, die gebruik maakt van de veel veelzijdigere 600-film met een ingebouwde flitser.
Antwoord
ZDP-189 op 1 mei 2013 om 23:37 uur
Je kunt mij een toegewijde, maar gefrustreerde gebruiker van instant integrale film noemen.
De eerste camera die ik ooit bezat was een Polaroid SX-70 autofocuscamera. Al mijn zakgeld ging op film en af en toe een flashbar. Ik kon me slechts 10 injecties per week veroorloven. Dat gaf mij discipline. Het zorgde ervoor dat ik langzamer ging werken, een onderwerp, omgeving en licht koos en de opname maakte. Voor mij was het allesbehalve ‘instant’. De feedback was echter onmiddellijk. Het was een geweldige leraar. 90% van al mijn afbeeldingen kwamen perfect uit.
Met de ondergang van Polaroid veranderde dat allemaal.
Ik heb de laatste tijd veel met Fuji Instax gefotografeerd. Mijn dochter en ik hebben elk twee Instax Mini-camera's. Die van haar is een vroeg model. De mijne is een Piano Black, een kleiner model, strak vormgegeven, met de mogelijkheid tot over- of onderbelichting door middel van een stop. Dit heeft grote invloed op het uiterlijk van de foto. Ik heb ook een Instax Wide, een veel betere camera die scherper is dan de slechte beeldkwaliteit van de Instax Mini camera's. Mijn favoriete Instax Camera is de Lomo LC-Wide met een Instax-achterkant. Dit levert eigenlijk behoorlijk scherpe beelden op, scherper dan Fuji’s eigen camera’s. Het gebruikt alleen het kleine Instax Mini-formaat. Voor mij is het slechtste deel van Instax-film het beperkte dynamische bereik. Hoge lichten of schaduwen gaan meestal verloren. Het formaat is onhandig rechthoekig. Voor mij zal alleen het klassieke vierkante formaat er goed uitzien. Als ze film zouden maken die er goed uitzag, zou ik die kopen, ook al werkte hij niet in polaroidcamera’s. Ik accepteer zelfs het dynamische bereik en de vreemde kleuren. De kleuren zijn oververzadigd en hebben niet de polaroid-look.
Ik heb zelfs die vreselijke Polaroid Pogo-film geprobeerd. Het lijkt op de thermische afdrukken die ik vroeger van de printer kreeg dan die bij mijn Casio QV-10A uit 1995 zat. Na een half pakje gaf ik mijn printer en al het papier dat ik vooraf had gekocht weg.
Mijn huidige fotografiementor heeft een uitgebreide collectie polaroidcamera's. Hij kocht vijf pakjes zeer dure Impossible Project-film en schoot ze, trillend van verwachting, neer in de verwachting van echte polaroid-goedheid. Ze waren allemaal zeer defect. De belichting en kleuren waren niet goed. Het was onderverzadigd en bijna elk beeld had een grote bruine uitspatting, zoals een rioollek onder het plastic. Hij klaagde hierover bij Impossible, maar kreeg te horen dat de Impossible-film defect zou zijn en dat er geen restitutie zou plaatsvinden.
Ik weet dat de mensen van het Impossible Project alle kritiek die ze krijgen slecht hebben opgevat. Ze praten erover dat het zielvernietigend is. In de tussentijd zie ik alleen maar dwaze gouden of zwart ingelijste edities van onzinfilms. Ze zeggen dat de oude chemicaliën niet langer legaal zijn voor milieuproblemen en dat ze daarom een onbetrouwbare chemie hebben. Ik begrijp niet waarom Instax een lichtstabiel beeld kan maken met behoorlijke kwaliteitscontrole en de genieën van Impossible Project niet.
Onlangs heb ik dit op Twitter aan Impossible gemeld. ze vertelden me dat recente films veel verbeterd zijn en dat de kwaliteitscontrole- en belichtingsproblemen vrijwel opgelost zijn. Ze beweren zelfs dat de stomme Frog Tongue (TM Impossible Project) niet meer nodig is. Ze boden me zo vriendelijk een proefpakket aan en ik zal dat testen, maar ik ben niet bepaald hoopvol.
Totdat Impossible Project hun kwaliteitscontrole en chemie heeft geregeld, vrees ik dat al deze camera's niets anders zijn dan dure rotzooi.
Antwoord
Shashank op 9 mei 2013 om 16:28 uur
Geweldige informatie…
Ik denk dat ik nu polaroids ga gebruiken.
Goed bezig Fil. :-)
Antwoord
Diana op 15 december 2013 om 8:06 uur
Hoi,
Bedankt voor de geweldige info (deel I en II). Ik begon mijn fotografisch avontuur met een vaag souvenir van de geur en het geluid van de mechanica op Instant Polaroids. Vond mijn eerste, tweede, derde, vierde enzovoort op een rommelmarkt... en het avontuur gaat maar door.
Toegegeven, de onmogelijke film was het qua prijs/kwaliteit niet echt waard, ondanks dat besloot ik een recent kleurentype 600 te kopen en tot mijn verbazing kwamen er zeer goede, levendige kleuren uit en was er niet veel lichtdekking nodig, hoewel er nog ontwikkeltijd nodig was . Ik testte dit op een feestje waar iedereen daar poseerde, wachtte om het te zien en was helemaal blauw... Ik liet het voor verpest achter en legde het opzij (dekte het niet af). De volgende keer dat ik ernaar keek, was het volledig ontwikkeld! Ik bezit ook een Fuji Instax en wacht nu op mijn allereerste Polaroid Land 210 voor dubbel belichtingsplezier !! Groetjes uit fondueland.
Antwoord
Cole op 19 maart 2015 om 01:57 uur
Leuke site en bedankt voor alle nuttige info. Na vele jaren zonder film te hebben gespeeld, besloot ik een middenformaatcamera met een polaroid-achterkant aan te schaffen – Mamiya Unversal Press. Ik ben net klaar met het verspillen van 4 pakken polaroidfilm. Kon een paar foto's uit de FP-100c halen (12-2015 vervalt), maar hij liep zo vaak vast dat heel veel onbelichte afdrukken gedeeltelijk belicht raakten bij het verhelpen van de storingen. De FP-3000B (vervaldatum 06-2105) was een complete mislukking. Helemaal wit... na 15 seconden, 20 seconden, 25 seconden, 30 seconden. Alles binnen op 68 graden en spotmeting op 3000 tot 32000 ASA. Nog niet opgegeven maar nog lang geen gelukkige kampeerder. Elke plaats waar u mij kunt wijzen wordt gewaardeerd. Bedankt.
Antwoord
Larry op 28 november 2015 om 15:22 uur
Ik ben een grote Polaroid-fan. Ik heb twee SX-70 Sonar One Steps en een SLR690. Samen met een paar boxcamera's. Ik moet binnenkort een Spectra aanschaffen. Ik krijg binnenkort ook een 360 Land Camera. Al het slechte gepraat over de film The Impossible Project moet worden gecorrigeerd. Hun kleurenfilms zijn zojuist bijgewerkt voor veel betere kleuren en verzadiging (hoewel deze nog steeds tegen licht moeten worden afgeschermd) en ik geloof dat de ontwikkeling sneller is. Hun zwart-wit gen2-films zijn uitstekend. 5 minuten ontwikkeltijd en hoog contrast. Ook hun Duochrome Black and Yellow-film behoort tot mijn favorieten. Snellere ontwikkeling dan zwart-witfilm. Ze hebben een lange weg afgelegd sinds een jaar geleden. Hun enige grote probleem lijkt nu de lichtgevoeligheid van hun kleurenfilm en de ontwikkelingstijden te zijn. De prijzen kunnen goedkoper zijn, maar eh, wat kun je doen!
Antwoord
David op 14 juni 2016 om 01:17 uur
mijn eerste pakket lukte niet, dus ik deed een klein onderzoeksfilmpje op het net en ontdekte dat de veer in de achterkant van de polaroid te sterk was voor de Fujifilm, dus ik heb het aangepast en de film liep niet meer vast. maar de verlopen film had nog steeds een bruine kleurzweem.
Antwoord